Hayvan hakları ya da yaşam hakkı savunuculuğunun özü gönüllülük esasına dayanır. Yani insan dışı varlıkların da varoluşları ile birlikte kazandıkları yaşama haklarına saygılı olmayı, bunun gerekliliğini ve nedenlerini kavrayıp özümsemiş olmayı gerektirir.
Özü salt sempati, acıma ve merhamete dayanan duyarlılık, insana da savunduğu diğer canlılara da faydadan ziyade zarar verir ve her ikisini de sömürmeye ve sömürülmeye açık hale getirir.
Bilgiye ve bilince dayanmayan mücadele, mücadele değil kaostur, kısır döngüdür.
Hayvan seveniyle sevmeyeniyle bilinçsiz bir kitle var ki... Ne savunurken ne de muhalefet ederken vasatın üstüne çıkamayan, sadece kendi duygularının ve bilinçaltı dürtülerinin yönlendirmesi ile tepki verip durum alan, araştırmayan, bilgili olmak için çabalamayan, genelin ne dediğini ne yaptığını izleyip doğrunun ne olması gerektiğini merak etmeyi aklına bile getiremeyen cahilliği dev boyutlara ulaşmış ve bu devasa görünümü çoğunluk ve güç sanan bir kitle.
Bu kültürel yetersizliklere, inançlar inançsızlıklar, ideolojiler, sosyal ve ekonomik farklılıklar, psikolojik farklılıklar gibi insanın olaylara yaklaşımını biçimlendiren etkenler de eklenince insan dışı canlıların yaşam hakkları için mücadelede neden başarılı olunmadığını anlamak zor değil.
İnsan dışı canlıların en büyük talihsizliği haklarının bencil, egosuna esir, fikri sabit, hırslı ve tüm bunları gizleyen bir ikiyüzlülüğe sahip insan tarafından savunulmak zorunda kalmış olmasıdır.
Her mücadele psikolojik ve ahlaki açıdan gelişmiş kişilerce yürütülmelidir. Bir mücadeleye gönül vermiş, adanmış olanlar bu özelliklere sahip olmayanları hızla içinden eleyip uzaklaştıracak bilince ermiş olmalıdır. Aksi halde her ne konuda olursa olsun, her mücadele alanı bir kesim için sadece kendini isbatlamak, maddi manevi sosyal menfaatler sağlamak adına verimli topraklara dönüşür.
Yazık ki; hayvan hakları ve yaşam hakkı mücadelesinde bu bilince sahip olan ve olması gerektiğinin farkına varmış halis neferler yok!
'Mış gibi ' yaparak daha ne kadar devam edebilirsek ve nereye varabilirsek hepimiz işte tam da o noktadayız artık... Tüm kozmopolit ve homojen yapımızla hepimiz o noktada yığıldık ve tıkandık.
Oysa yolu açmak için doğruların perçemini ahlaklı ve bilinçli biçimde taşıyacak tek bir kişi bile yeter.
Herkes herşeyi her zaman bilemez. Doğru tektir ve çoğunlukla o doğruyu herkes bilir. Doğru olanı yapmak için kullanılan yöntemler veya izlenecek yol farklılık gösterebilir. Bazen sadece doğrunun perçemini taşıyacak yeni ve güçlü bir kol, yeni bir ses, yeni yöntemler gerekir.
Bazen de aynı hedefe çıkarsızca odaklanmış kişilerin farklı fikirlerinden yeni bir doğru ortaya çıkarmak gerekebilir. Nihayetinde güncellenebilmek ve aynı amaca hizmet etmek önemlidir. Bunun da yolu ancak bilgi, samimiyet, çıkarsızlık ve cesaretten geçer.
Hayvanların ve hayvan severlerin haklarının neredeyse yok sayıldığı, hayvanların özgür ve adil yaşam hakklarına peşpeşe darbeler vurulduğu, dayatmacı politikaların ürünü uygulamaların peşpeşe yürürlüğe sokulduğu ve mücadele etmek için zamanın çok azaldığı bu süreçte hızlıca bir silkiniş ile hızlıca bir bütünlük sağlanması şarttır. Bu bütünlüğün sağlanması önünde mücadeleye destek verecek kişilerin kendi egoları dışında başkaca bir engel yoktur.
Kimsenin kendi görüşünün, fikirlerinin, yöntemlerinin ve argümanlarının doğru ve işe yarar olduğuna kesinlikle emin olamayacağı zamanlarda olduğumuz unutulmamalıdır.
