Arslan yaşlanmış.
Bakmış ki bir süre sonra ölecek.
Hikaye bu ya!
Hayatı boyunca edindiği tecrübelerin kendisi ile birlikte toprağa karışmasına gönlü elvermemiş.
Ben büyük avlanan, büyük nasiplenen bir adamım, avlanma tekniğimi birilerine öğreteyim.
Bu sır benimle beraber toprak olmasın. Demiş.
Etrafına bakmış. Kurdu yanına çağırmış.
“- Kurt!. Sen delikanlı adamsın. Hainlik, düzenbazlık, dolandırıcılık bilmezsin. Ben göçüp gitmeden önce sana aslan gibi avlanmanın sırrını öğreteyim ”Demiş.
“-Tamam abi.” Demiş Kurt.
“Bak arkadaş. Biz aslanlar avı bulduğumuzda, başlarız etrafında dönmeye, bir süre sonra gözlerimiz kan çanağı olur, hemen arkasından ardımız kalp gibi atmaya başlar. İşte tam bu anda avımıza saldırırsak avın kaçma ihtimali olmaz ve nasibimizi alırız.” Demiş.
Ve eklemiş. “Ben artık yaşlandım. Gözümün kızardığından, ardımın attığından haberim olmuyor. Sen bir çalı arkasına gizlen ve beni gözle, gözün kızrdı de, ardın atmaya başladı de ki ben de vaktin geldiğini anlayıp ava saldırayım.”
“-Tamam abi.” Demiş kurt.
Ve Arslan ölene kadar ikisi bu şekilde beraber avlanmışlar.
Kurt hem aslan gibi avlanmayı öğrenmiş.
Hem de hak ettiği nafakasından çok, çok fazlası ile ailesini geçindirmiş.
Arslan öldükten yıllar sonra bile bu öğreti ile refah içinde yaşamış.
Ama hikaye bu ya!.
Kurt’da yaşlanmış.
Bu sırrı bir sonrakine aktarmak istemiş.
Tesadüf karşısına sırtlan çıkmış.
“-Bak sırtlan çok fazla seçeneğim yok. Şerefsiz bir yaratıksın ama ölmeden sana aslan gibi avlanmayı öğreteyim mi?” demiş.
Sırtlan “emrin olur kurt ağabey” der demez bu sırrı ona öğretmiş.
Önce gözler kan çanağı haline gelecek!..
Sonra mabat kalp gibi atacak!..
İşte o an en verimli saldırma anıdır.
Sırtlan “evet, he, elbette” şeklinde ilk ava katılmış.
Avın hemen sonrasında
“Bu ne ya!?.. Bu da iş mi ağğbi!..? “
“Biz fazlasını yaparız!..”
“Kurt eti yesin bize bok bağırsak kalsın var mı böyle bir dünya!?..”
Şeklinde kurdun yanından uzaklaşıp kendisine bir partner aramaya girişmiş.
Tilki çıkmış karşısına.
Tilkinin kulağına fısıldamış.
“Kardeş ben aslan avının sırrını öğrendim. Malın büyüğünü götüreceğiz artık. Yalnız senin desteğine ihtiyacım var.” Demiş
“Tamam ama nasıl?” demiş tilki.
“Bak kardeşim ben büyük bir av bulacağım. Etrafında dönmeye başlayacağım. Ben döndükçe önce gözlerim kan çanağı olacak, sonra kıçım kalp gibi atmaya başlayacak. Sen bir çalının arkasına gizleneceksin ve bu iki konuda beni haberdar edeceksin. İşte bu kadar basit” demiş sırtlan.
Tilki bir çalının arkasına sinmiş. Sırtlan gözüne kestirdiği bir yaban atınının etrafında dönmeye başlamış.
Tilkinin çalısına yaklaştıkça “Gözlerim? Kıçım? nasıl, kızarmış mı, atıyor mu?” diye sorup duruyormuş.
Defalarca tur atıp her seferinde göz ve ardında değişiklik olmadığını tilkiden öğreniyormuş.
Ve nihayet sabrı taşmış ve 'eeh! yeter artık!.' şeklinde yabani ata doğru saldırmış.
At öylesine arkasına bakıp gelen küçük sırtlanı görmüş. İstifini bozmadan basmış göbeğine çifteyi!..
Sırtlan çiftenin şiddeti ile havada uçup tilkinin sindiği çalının önüne düşmüş.
Toz toprak içerisinde yuvarlanmaya devam etmiş.
Tilki toz içerisinde yuvarlanan efendisinin peşinde koşarken.
“Tamam ağbi tamam, tamam!.. Hem gözlerin kan çanağı oldu, hem de götün kalp gibi atmaya başladı!” demiş.
...
Kıssadan hisse.
Eğitimsizlik ve tecrübesizlik ile bazı işleri bir süre yapabilirsiniz ama nihayetinde “gözleriniz kızarır, mabadınız kalp gibi atar.” Aslan gibi değil sırtlan gibi.
Tecrübe ve bilgi sabır ile elde edilir.
