Çok karmaşık bir yazı olacak.
Beni mazur görün.
Çünkü kafam karma karışık.
Benimle beraber çalışmış arkadaşlarım, sosyal hayatımda edindiğim dostlarım, hastalarım ve hasta yakınlarımdan mürekkeptir.
Sınırlı sayıda muhteşem insanlar.
Genellikle benden beklenen “siyasi-politik” yazılar değildir.
Sağlıkla ilgili önerilerimi sever arkadaşlarım.
Ama iş siyasi ve politik görüşlerime gelince “tartışırız”
Hoş. Ben tartışmam. Tartışmayı kalbim kaldırmaz.
Her birimizin siyasi-politik görüşü farklıdır.
Saygı duymak erdemdir.
20 yıldır siyaseten bir kabusun içinde yaşıyoruz.
Bu kabusu inşa edenler Cumhuriyete dair ne var, ne yoksa hepsini yer ile yeksan etti.
Ne okulumuz kaldı, ne üniversitemiz, ne ordumuz, ne mahkememiz, ne hastanemiz.
Değişik bir boyuta girdik.
Bize çağ değil, boyut atlattılar.
Helal olsun. Demek ki biz millet olarak buna müsaitmişiz.
Ama şimdi önümüzde bir seçim var.
Ya herro ya merro.
Mevcudu gönderelim.
Tamam gönderelim.
Ya sonra?
Sonrasını biliyorum. Ehven-i şer.
Korkuyorum.
Neden korkuyorum biliyor musunuz?
Sizi “köpekler gibi” aşılayacağını söyleyenler,
Asker, polis zoru ile evlerinizden çıkarılıp aşılanmanız gerektiğini söyleyenler.
Siz bize bırakın bakalım milleti nasıl aşılayacağız diyenler.
Aşı minicik pıhtıcıklar yapar, o pıhtıcıklardan bir zarar gelmez diyerek binlerce gencecik insanımızı öldürenler.
Bir hafta yetmez en az üç ay dükkanlar kapanmalı diyerek esnafın, emekçinin işi ile aşı ile oynayanlar.
Aşı işe yaramayacak, yan etkileri olacak dediğim için beni üç ay meslekten men edenler. 20 bin lira para cezasına çarptıranlar. (Ki aşının işe yaramadığı, çok ciddi yan etkilerinin olduğu iki yıl sonra ispatlandı.)
Hülasa ama bilerek, ama cehaletten bu adamlar bir arada.
Korkuyorum.
Muhalefette böylelerdi iktidarda ne yaparlar acaba?
Zır cahilden korkmam. Alimden de korkmam.
Ama yarı cahilden kudurmuş köpekten korkar gibi korkarım.
Zır cahil bir iktidar ile 20 sene geçirdim.
Zaten biliyordum.
Bu cahiller bu ülkeyi eninde, sonunda batırır diyordum.
E. İş hesaba bakınca batmış durumdayız.
Cari açık, borç vs.
Adalet para ile,
Güvenlik para ile,
Sağlık para ile,
Eğitim para ile..
Askerlik bile para ile.
Ne güzel dünya. Öyle değil mi?
Ekmek elden su gölden yaşayıp gidiyoruz.
Ama öyle değil.
Atatürk’ün bir ilkesi var. İnkilapçılık. Yaani Devrimcilik.
İşte o ilkenin tam zamanı.
Bir diğer ilkesi daha var Milliyetçilik.
Ve bir diğeri daha var, Devletçilik.
Milliyetçiler, devletçi bir devrim yapmak zorunda.
Aksi taktirde torunlarımız yakamıza yapışacak.
Bu seçimde hele o bir gitsin.
Tamam.
Mutlaka gitsin de.
Siz milliyetçi bir devrime hazır mısınız arkadaş?