Geç bir yazı. Deprem ve gerçekleri ile ilgili ve yine herkes eteğindeki taşları döktü. Siyaset yine Hacivat-Karagöz perdesi. Bilim insanları vs. Ben depreme yolda yakalandım. Tam da Tekirdağ girişindeydim. Erken uyarı sistemi oluşmuş beynimde. Elimle arkamdan gelen sürücülere "yavaşla" işareti yaparak, dörtlüleri yaktım ve güvenlik şeridine geçtim. Allahtan ufak tefek dışında akan trafikte sıkıntı olmadı. Konu o değil. On bir yıldır aynı muhitte oturuyoruz. Beş yıldır aynı apartmanda. Bizimki öyle büyük bir apartman değil. 18 hane. Eşim aynı apartmandaki komşuları ile bu deprem sonrası karşılaştı. Birbirlerine telefon numaralarını vermişler korku içinde bahçede bekleşirken. Hazır, şehirlerimiz, memleketimiz Hacivatlar ve Karagözler perdeyi yıkıp viran eylemeden, ayaktayken, komşularımızı tanıyalım. Samimi olup, beş oturup beş kalkalım demiyorum. Ama en azından adlarını bilelim. İletişim hatlarından haberdar olalım. Bir müsibet bin tembihten iyidir.